Michiel de Ruyter, zoon van oud-zeeman en bierdrager Adriaen Michielszoon en Aagje Jansdochter, werd als Michiel Adriaenszoon geboren in Vlissingen (afb. 1) op 24 maart 1607, klokke acht uur ‘s ochtends. Michiel was het vierde kind uit een huwelijk waar in totaal maar liefst elf kinderen uit voort kwamen, zes dochters en vijf zoons. De meeste kinderen zijn waarschijnlijk vroeg overleden, want later in het leven van Michiel komen we alleen nog twee zusters als directe bloedverwanten tegen. De verhalen over de jonge Michiel in Vlissingen zijn zo legendarisch dat er hier niet lang bij stil hoeft te worden gestaan. Met een jeugdige drang tot daden beklom hij de toren van de kerk en onderscheidde hij zich op het schoolplein als vechtersbaas. In de touwslagerij van de Vlissingse reders de gebroeders Lampsins draaide hij aan het grote wiel. In de negentiende eeuw maakte Anton L. de Rop daar een in Nederland nog altijd bekend liedje over, waarin Michiel zijn werk deed in een blauwgeruite kiel. Maar ondertussen zou hij volgens eigen zeggen nergens anders aan denken dan ‘ter see te varen’.